dinsdag 19 december 2017

Peru dag 1: Lima: Lima Wari Hostel

Het was wel koud in ons hotel; overal stonden de ramen open en buiten was het 19°C ofzo...
Die temperatuur was wel normaal, het was 6 uur 's ochtends. ( Voor ons voelde het wel aan als 's middags, maar vanaf nu praat ik in Peruviaanse uren, als je wilt weten hoe laat het dan in België is, doe je gewoon plus 7 uur. )

Dus... In het hotel konden we gelukkig al in onze kamers. We dachten dat we 2 tweepersoonskamers geboekt hadden, maar eigenlijk bleek dat we 2 vierpersoonskamers hadden geboekt...

Toen we ons gesetteld hadden gingen we 'ontbijten' in een Panneteria, daarna hebben we nog een beetje rondgewandeld en zijn dan terug naar ons hotel gegaan om een beetje te slapen.
Na ons dutje zijn we per fiets Miraflores gaan verkennen.
Het verkeer was er erg chaotisch. Het deed me denken aan honden:
Het geclaxonneer leek op een hondenroep  of zoiets. Als je met een hond gaat wandelen op het platteland en je passeert één van die huizen met grote tuinen en... Waakhonden. De waakhond begint te blaffen en prompt begint de hele hondenbuurt wakker te worden.
Dus dat, maar dan met auto's.

Bij de hoofdwegen waren er 2 rijstroken en daartussen een fietspad met een voetpad ernaast. Bij de kleine wegen was er geen fietspad. Om veilig te zijn fietste je dus best op het voetpad. Ondertussen werd je aangestaard door voorbijgangers met zo'n blik van:" OMG, WAT doen jullie nu?!"
Na een paar uur fietste we terug naar de fietsen verhuur, waar papa vroeg of de uitbater een tandarts wist zijn. ( Hij had al een tijdje last van tandpijn. ) Dat was zo, hij wist het wel zijn, maar het adres wist hij niet. Hij zou wel met ons meelopen zei hij.
Dus zo geschiedde...
En zaten we uiteindelijk 3 uur in de stinkende wachtzaal van een tandarts.

Als avondeten aten we heerlijke groentenlazania in een klein restaurantje met als uitbater een man met een blauwe tulband -met blinkertjes er op- aan.

Doordat alle ramen in het hotel openstonden en er veel straatlawaai was -het was daar blijkbaar cool als je auto alarm bij het minste of het geringste afging én als je alarm uit verschillende delen bestond:
WIEOEWIEOE TUUTAATUUTA PIOEPIOEPIOE TRRRIIIIIIIING enz...- was het dus nogal moeilijk om in slaap te vallen.
Bij mij toch, Jits was al vanaf de eerste minuut vertrokken. Om half vijf 's ochtends was ze echter al op om in haar boek te lezen. Ik zei nog dat ze verder moest slapen, waar ze tegen in bracht dat het in België al middag was. Waarop ik zei dat ze in Belgische uren ook maar om 3 uur 's ochtends was gaan slapen, maar ja... Je kent haar...Of niet natuurlijk...

-xxx- Lenka

zaterdag 9 september 2017

Peru in het vliegtuig

Thuis vertrokken we om 13:40 naar het station, Judith ( huis- en poezenoppas ) was nog de sleutel van de garage en van ons huis komen halen, ik had nog vluchtig de keuken en de living gestofzuigd ( de poetsvrouw kwam wel nog, maar zo was -volgens mama- het aantal vuil dat in ons huis aanwezig was, nog een beetje fatsoenlijk.)

In Zaventem moesten we nog een uurtje wachten voor we konden boarden. We vlogen om 7 uur van Zaventem naar Madrdid, waar we dan nog 3 uur moesten wachten tot we om 00:00 in het vliegtuig zaten.
Mijn zus kon haar geluk niet op toen er tv'tjes aanwezig bleken te zijn. We keken naar een film tot we avondeten kregen ( om 1 uur ).
Daarna moesten we wel slapen.
Of, in mijn geval: proberen te slapen.

Het was een nachtmerrie.
Het is altijd een nachtmerrie voor mij om te slapen in een vliegtuig. Maar Jezus...ik had niet verwacht dt het nu weer zo moeilijk zou zijn!
Mijn situatie:

1- De motor van een vliegtuig...Dat maakt echt lawaai man!
2- Zittend slapen...Akkoord...Je kan je stoel naar achter laten, maar degene voor je doet dat ook en Iberia air is niet echt zo luxueus en als ik niet oplette zaten mijn knieën geplet!

3- Je medepassagiers; het is écht frustrerend als iedereen om je heen ofwel een film kijkt ofwel slaapt, terwijl jij zielig zit te bedenken hoe je in godsnaam zou kunnen slapen.
Tot overmaat van ramp zat aan de overkant van het gangpad een man ( in een fluo geel  joggingsshirt met fluoriderende strepen op) naar films zonder oortjes te kijken, de hele nacht!
Op den duur had hij waarschijnlijk alle volwassenen films al gehad, want hij zat naar 'Ballerina' te kijken!

Eenmaal geland, moesten we nog door de paspoortcontrole en onze valiezen bemachtigen.
Toen dat achter de rug was moesten we nog een klein uurtje in de auto zitten op weg naar ons hotel: Lima Wari Hostel.

-xxx- Lenka

vrijdag 1 september 2017

Italië ( deel 6 )

Tot slot: zaterdag:
Zaterdag gingen mama en papa naar Terra Murata. Jits en ik bleven thuis, want we hadden geen zin om te wandelen en we moesten nog afwassen ook! ( Op reis hebben we een beurtrol ). Dat deden we terwijl we ondertussen een aflevering van 'FC De Kampioenen' keken, kwestie van het nuttige aan het aangename te koppelen.

Toen ze terug waren, gingen we nog iets drinken  in de bar op het pleintje, terwijl we zaten te kaarten ( wippen ).
Daarna namen we de bus naar een strandje, aten we eerst iets en gingen daarna naar een ander strandje -het waaide te hard en bovendien had een bejaard koppel onze wind-vrije plek ingepikt.

De avond brachtten we al inpakkend, pannenkoeken bakkend ( voor op het vliegtuig, echt heerlijk, vooral omdat iedereen kijkt met een blik van :"OOO die hebben pannenkoeken! Mamaaaah ik wil da ook! Dan hebben die moeders een neutent kind aan hun been :-)), etend, citroenthee drinkend, en lezend door.

-xxx- Lenka

woensdag 30 augustus 2017

Italië ( deel 5 )

Vrijdag:
Vrijdag hielden we een soort rustdag. We aten ( pas of al, voor mij en mijn leeftijdsgenoten overduidelijk al) om 10 uur op ons dak/terras.
Daarna gingen we iets drinken op een pleintje in Bar Roma.
Waar het trouwens bloedheet was, want we zaten in de blakende zon. Tijdens ons spelletje Uno ( dat ik 1 keer won en mama ook 1 keer ) begonnen er zich al zweetplekjes te vormen.
OOPS!
Daarna gingen we een gelato eten in een bar, aangezien onze vorige aanraking met gelato niet echt positief was, bestelden we eerst een test-ijsje, om de kwaliteit van het ijs te testen. Het was heerlijk dus bestelden mama & ik er nog 1.

Ergeren jullie je daar ook aan als diegene achter de bar geen Engels kan?
Mama in ieder geval wel, de serveuse kon niet uit ons Engels op maken dat ze de mogelijke smaken moest overlopen.
Ons ijsje aten we op in de zon, maar het waaide wel dus ik ging met mijn handen in mijn zij zitten, zodat mijn armen niet aan mijn lichaam plakten, nu kon de wind er voor zorgen dat mijn zweetplekjes onzichtbaar werden, slim hé!
Vooral omdat ik die ochtend geweigerd had deo aan te doen, omdat het mannendeo was. ( We nemen op reis, als er maar een beperkt aantal vloeistoffen mee mogen, om de beurt mannen- of vrouwendeo
mee. Ik weigerde dus omdat ik niet wilde ruiken als de jongens uit mijn klas net na turnen!
Je neus wordt dan op de proef gesteld! Niet te geloven!
Je ruikt dan een mengeling van allemaal te straffe deo's en mensen die helemaal géén deo aan hebben! Bij meisjes gebeurt dat dus NOOIT, die lenen hun deo gewoon uit, dus iedereen ruikt ongeveer hetzelfde. Dat boven het feit dat vrouwendeo gewoon véél lekkerder ruikt dan mannendeo!

Ons middageten aten we op aan het strandje waar we donderdag ook even gestopt waren om te rusten.
We pick-nickten daar op de dijk en we gingen er pas om 5 uur weg, want het begon er te waaien. We waren bijna gepakt en gezakt, toen ik mijn jas nog altijd niet vond. Ik begon me al zorgen te maken want deze jas had ik gekregen als vervanging voor een andere jas die ik ook al was kwijtgeraakt. Uiteindelijk bleek hij weggewaaid te zijn en op de dijk te liggen. Papa had hem teruggevonden, waarvoor nogmaals hartelijk dank!
IEUW! ik klink als de directeur, in zijn mails, bij mij op school.

-xxx- Lenka

woensdag 14 juni 2017

Italië ( deel 4 )

Donderdag:
Donderdag huurden we 4 elektrische fietsen ( de straatjes gingen daar de héle tijd op en neer... Toen ik dus zag dat iedereen er fietste, dacht ik dat iedereen hier wel heel kallipygisch (( zoek maar op, en niet vragen aan je ouders hoor, die weten ook niet wat dat betekent...)) zou zijn. Ja niet dus... IEDEREEN fietst hier elektrisch!) en reden we het hele eiland door. ( Het eiland is zo klein dat dat makkelijk ging, het is veel veel kleiner dan Groot Hertogdom Luxemburg.)

Na amper 2 km begon mijn fiets -typisch natuurlijk! De mijne!- te haperen, dus moesten we helemaal terug fietsen, en ik op eigen kracht! Denk maar aan wat ik hierboven schreef en zo'n elektrische batterij, dat weegt nogal!
Uiteindelijk kreeg ik papa's fiets ( wat natuurlijk een mannenfiets was, het zadel zat dus echt wel kei vervelend en die stomme buis maakte me het wel heel moeilijk om af te stappen, maar oké...) en papa kreeg een bomma fiets die het bij elke helling lastig kreeg en begon te hijgen en te piepen! :-))

We vonden 2 van de 3 uitzichtpunten niet omdat de kaart niet echt klopte, maar ook omdat er geen bordjes stonden van : "Uitzichtpunt hier".
 NIETS.
Het uitzichtpunt dat we wel vonden was in ieder geval adembenemend. Althans, we dachten dat het een uitzichtpunt was :-) het stond in ieder geval niet aangegeven.

O, ja, ons middageten hebben we gegeten in Crescenzo wat wel duur was, maar zeker zijn geld waard. Alleen Jits vond het niet zo leuk, want ze hadden er alleen fish&seafood gerechten, biefstuk, en gewoon spaghetti met tomatensaus.
Aangezien ze alleen de spaghetti lust, was ze genoodzaakt dat te eten. Dat vond ze helemaal niet leuk want dat had ze al 2 keer gegeten.

In haar gezicht was ze verbrand, wat haar de nieuwe, door mij bedachte bijnaam opleverde: pomodori. Zij doopte mij op haar beurt om tot pomodore, maar ja... Pomodori klinkt véél beter. Helaas wilde ze dat niet accepteren.

-xxx- Lenka

maandag 12 juni 2017

Italië ( deel 3 )

Dinsdag:
We gingen naar Herculaneum met de trein. Ik raad aan om in het kleinste station te vertrekken, dan heb je garantie op zitplaatsen. ( Als je op tijd bent ).

In Herculaneum was het heeel mooi. Ik raad ook aan om een gids te nemen, want aan de gratis infoboekjes heb je ver niks. Wij namen een gids en eerst leek het wel duur ( €50 ), maar toen we na de tour nog even door de infoboekjes bladerden waren we blij met onze beslissing.
Eigenlijk wouden we daar ( niet in de oude stad, natuurlijk, maar in de nieuwe die erbovenop gebouwd is ) een ijsje eten, maar we zagen alleen maar toeristische dingen, dus terug in Napels aten we er één.
[ Ik ga ineens over naar woensdag wat dit is wel een kort stukske.]

Woensdag:
Woensdag zijn we naar Procida gegaan met een soort veerboot.
In de porto ( haven ) kwamen ze ons ophalen met een taxi ( bij de prijs inbegrepen ). We air b&b'den een oud vissershuisje met lage plafonds ( die vissers moesten vroeger wel héél klein van stuk geweest zijn ) en met een euh...
Op de site stond dat het een dakterras was, maar wij noemden het liever een plat dak waar je op kon lopen. Het was er trouwens minstens 10°C warmer dan beneden in de steegjes, maar binnen in ons huisje was het wel 10°C kouder dan in de steegjes. Dat maakte het natuurlijk wel erg moeilijk om de juiste strandkledij uit te kiezen.

Het was er trouwens wel véél properder dan in Napels, waar je geen enkele gevel zonder graffiti erop zag. Helaas was het verkeer er minstens even erg:
Je loopt de hele tijd door straatjes waar het -zonder dat jij het doorhebt- éénrichtingsverkeer is, terwijl je moet oppassen voor kleine brommertjes die door de straatjes scheuren, maar als er op eens een auto door de straat komt gereden wanneer dat helemaal niet mag ( wat niet echt schaars was ), dan moet je pas echt opletten, of je tenen worden er af gereden!

Om even te bekomen gingen we naar een nabijgelegen strandje en aten we in een te duur restaurant.

-xxx- Lenka

zondag 11 juni 2017

Italië ( deel 2 )

Maandag:
We sliepen wel goed, maar niet lang, dat lag aan nog iets van de mankementjes, namelijk de velux voor ons raam die niet lang genoeg was.
Onze planning was om eerst naar het Archeologisch Museum te gaan en dan een kerkje te bezoeken samen met nog een ander kerkje, daar in de buurt. Het tweede kerkje dat we zouden bezoeken had zulke mooie, fijn gebeeldhouwde beelden staan, dat het lijkt alsof er een sluier over de beelden ligt.
Deze activiteiten moesten wel even position swichten, want uit een weerbericht bleek dat het zou regenen in de namiddag ( dus dan zouden we beter wanneer het regende het museum doen ).

Dus we vertrokken die ochtend op weg naar het kerkje ( zonder beelden ).
In het kerkje was alles heel mooi ( in tegenstelling tot de buitenkant die vol graffiti stond ). De tuinen waren het mooiste, de grote sinaasappel- en citroenenbomen en de beschilderde tegeltjes, overal op de muren, die je in geen geval mag aanraken ( ook al stond dat nergens op een bordje, dus hoe konden wij dat in godsnaam weten?! ), bezorgen je een mooi zicht.

Eenmaal terug in ons appartement aten we en rustten we wat uit, om daarna naar het museum te vertrekken. Daar stonden een paar mooie beelden waarvan ik de naam herkende ( door mijn Latijnse scholing :) ), dus dat was wel leuk, helaas gingen de beelden daarna over in fresco's en dat was heel slaapverwekkend. Bovendien begonnen onze ( die van Jits en die van mij ) voeten serieus pijn te doen. Toen we dachten dat we alle zalen van de fresco's doorgeslenterd waren, wachtten we in de grote inkomhal van de fresco's op één van de bankjes op mama en papa.
Die overduidelijk geen last hadden van voetpijn, want blijkbaar bestond er nog een zaal, die Jits en ik nog niet bekeken hadden, en daar moesten we mee naartoe. Ze hadden er namelijk Pompeï in het klein nagebouwd. Helaas viel niet te ontdekken -toen we er naartoe gestrompeld waren- of ze Pompeï hadden nagemaakt voor of na de Vesuvius er over uitgebarsten was.

Na het Archeologisch Museum gingen we terug naar het appartement, we gingen te voet, dus iedereen strompelde al jammerend terug naar huis.
Onderweg kwamen we het kerkje met de gesluierde beelden tegen. Behalve dat het écht wonderbaarlijk mooi gebeeldhouwd was ( zonder ironie ), was het echter wel vreselijk saai.

Ons avondeten aten we in een klein restaurantje dat maar 3 meter stappen was. Binnen zag het eruit als een nachtclub, maar we konden ook buiten zitten, dus kozen we voor de laatste optie.
We bestelden vier borden met verschillende soorten pasta. 1 van de borden lustten we allemaal, maar dat lag zo vol dat we wel vol zaten tegen dat de rekening kwam. Toen we dit restaurant uitkozen om te dineren, kozen we het vooral omwille van de prijs, maar we waren vergeten dat je hier het gebruik van borden en bestek extra aangerekend krijgt...

-xxx- Lenka

Naar Italië (en alles wat daaraan vooraf ging)

We vertrokken de dag na mijn verjaardag( die is op 1 april, iedereen die dit leest maar het vergeten was kan me nog altijd een bericht sturen met: "Gelukkige late verjaardag allerliefste, mooiste Lenka!". Dat vind ik echt niet erg.).
Op mijn verjaardag zelf heb ik samen met Jone een deel van Larf! geskipt, en zijn we, samen met Indira, Joëlle en Precious gaan zwemmen in de Rozebroeken.
Daar leerde Precious een jongen kennen die de hele tijd naar haar knipoogde en teken deed dat ze hem moest bellen, wij waren minstens 10 minuten buiten gevecht gesteld door de slappe lach, HIJ WAS 10 JAAR!
Daarna moesten Jone en Joëlle al naar huis en heb ik samen met Indira en Precious naar 'The other woman' gekeken en pizza gegeten.
Om 22 uur moest ik helaas gaan slapen, want we vertrokken de volgende dag al om 7 uur 30 thuis, waarvoor we om 7 uur moesten opstaan. Dat was geen pretje, dat kan ik je verzekeren.
Vooral omdat ik die nacht al 2 keer wakker was geworden.
1 keer met een droge keel verlangend naar water ( ik had die avond met Precious en Indira te veel chips gegeten). Ik ben dan maar naar de badkamer van het vooze water gaan drinken dat daar uit de net aangelegde kraantjes komt( vandaar dat het zo vies water was)en dat bovendien net zo ruikt als de tonic dat ik een paar uur later in de luchthaven gedronken heb.( Lang verhaal, ik zag op dat uithangbord van het barretje dat ze spirit tonic  hadden. Ik dacht dat het een soort limonade was, het was nog niet tot mijn vermoeide hersens doorgedrongen dat spirit tonic wel eens een merk van tonic zou kunnen zijn. Tot die van papa blijkbaar ook niet, want toen ik hem vroeg wat een spirit tonic was zei hij:"Da weet 'k nie manneke.". Dus ik bestelde het gewoon en het bleek dus inderdaad tonic te zijn en net zo te ruiken als het water uit onze badkamer.)
En dan nog 1 keer om pipi te gaan doen, helaas ben ik na de pipi niet meer in slaap gevallen tot dat mama ons kwam wekken.
Ik deed mijn kleren aan en reinigde mijn gezicht voor de laatste keer met reinigingsmelk  (om je poriën te reinigen), want die kon niet mee op het vliegtuig.

Over onze vlucht valt niet echt veel te vertellen, behalve dat Jitske zich verveelde en dus maar muziek luisterde en selfies maakte.

Toen we dan eindelijk bij ons appartement aankwamen dat we huurden via air b&b , was de poort op slot. O ja als ik zeg 'poort' dan bedoel ik ook echt 'poort' zoals je je de voordeur van een kasteel inbeeld.
Uiteindelijk belden we dan maar de eigenares -van wie haar vriend hier zou zijn-, toen een klein deurtje in de poort openging en er een bellend mevrouwtje uitkwam. 5 minuten later zag papa dat hij geen bereik had en de eigenares dus onmogelijk kon bellen.
Dus zat er niets anders meer op dan aan het inmiddels niet meer bellende mevrouwtje te vragen of ze ons binnen wou laten.
Eenmaal binnen, kwamen we op een binnenplaats, met voor ons allemaal stenen trappen.
We sliepen op de vierde verdieping en er was geen lift!
De vriend van de eigenares -die blijkbaar niet echt besefte dat hij ons buiten moest opwachten in plaats van binnen- legde ons ( 't is te zeggen, papa ) een paar dingen uit.
Jits en ik gingen op onderzoek en hoe meer we onderzochten hoe meer het besef tot ons doordrong dat er geen containerpark in Italië is.( We vonden kapotte lampen en dat soort dingen op alle mogelijke plaatsen.)
Jitske en ik wilde allebei in de donkerste kamer slapen. Helaas was dat ook de kamer die mama en papa op het oog hadden, maar ik zei dat het nogal onverantwoord was om ons in een kamer te laten slapen waar er een naakte onthoofde paspop stond. Uiteindelijk wonnen wij.
Verder was er geen wc-papier, alleen huishoudrol, dus gebruikten we die tot hij op was. Daarna moffelden we -als we op restaurant gingen- papier van uit dat toilet onder onze kleren, zodat we de kontsproeier die naast het toilet stond niet hoefden te gebruiken.

-XXX- Lenka

zaterdag 10 juni 2017

Albanië ( last but not least )

Guesthouse in Girokaster
Op weg naar ons guesthouse in Girokaster stopten we om oude Romeinse en Griekse opgegraven ruïnes te bekijken. JEUJ!

De kinderen die dit lezen zullen denken:"Gaaaaap!".En dat was dan ook exact hoe ik me voelde.
De volwassenen die dit lezen zullen daarentegen denken:"Allez da's nu toch interessant!".

Maar beste volwassenen, het was 1 uur wandelen in de felle zon EN bovendien was ik tijdelijk invalide en dus slecht te been.( In ons vorige verblijf had ik een steek gekregen van een venijnig insect en mijn voet was helemaal rood en opgezwollen.)

Toen dat obstakel achter de rug was*, konden we weer verder.
Wanneer we eindelijk aankwamen bij het guesthouse werden we verwelkomd door de overenthousiaste Bjerta en Miri.
Slechts 5 minuten later werd Jits al licht chagrijnig want op de site stond dat ze katten hadden, maar ze had ze hier nog helemaal niet gezien!
Bjerta en Miri liepen echter dolenthousiast naar beneden toen mama achter de katten vroeg ( Jits durfde het niet te vragen ).
Raad eens met wat Miri terug kwam?

SUPER SCHATTIGE HEVIG MIAUWENDE babykatjes!!!
Jits was op slag niet meer chagrijnig...
We doopten ze Charlotte, omdat onze reeds overleden kat zo heette ( er zijn er eigenlijk al 2 overleden maar de tweede kunnen we ons allebei niet meer herinneren, maar zijn naam was Loki )(amen) en deze schat er net zo uitzag, de tweede Cookie, afgeleid van de naam Cookie Monster; ze had -zo leek het althans wel- de neiging om alles op te eten wat haar pad kruiste : kussens, lakens, muren,...

Het was er zeer leuk, al waren onze dagen zeer eentonig ( daarom bleven we ook maar 3 dagen ). We bezochten dingen in de voor- en late namiddag en daartussen speelden we met Charlotte en Cookie.

Wat, daarentegen, totaal niet eentonig genoemd kon worden was het ontbijt:
1ste dag: spiegelei met brood en als dessert cake.
2de dag: worstjes en frietjes met brood.
3de dag: een hardgekookt eitje met lörek** en als dessert roze pudding vol smaakstoffen, Bjerta leek zo trots op haar baksel dat ik op z'n minst probeerde de helft van de pudding naar binnen te schuiven, maar dat ging echt niet. Ondertussen keek Bjerta nog steeds zo hoopvol naar ons om te kijken of we echt wel haar lekkere pudding gegeten hadden. Ik overwoog serieus om de pudding toen ze niet keek over de omheining van ons terras de afgrond in te kieperen, maar dat mocht niet van mama, papa leek het wel even te overwegen maar zei uiteindelijk toch ook neen.
 Ik ging dus maar naar het toilet en liet papa de uitleg doen over de pudding.

*Ik overdrijf een beetje maar ja... Anders was het niet half zo leuk om te lezen toch?
**Een raar maar wel lekker traditioneel gebak-achtig ding met ei.

-XXX- Lenka

zondag 15 januari 2017

De hemel op aarde... ( Albanië deel 3 )

We hebben net al onze bagage in de auto gepropt, als we afscheid nemen van Shkodra lake resort.
De camping waarvan ik gerust de rest van deze vakantie kan doorbrengen;we sliepen in een grote tipi tent (die je daar kunt huren.) met buiten,voor onze tent een pick-nick tafel met daar boven een rieten afdakje.

Vanuit onze tent hadden we een prachtig op een groot meer,met daar achter de bergen.
Vlak voor het meer hadden ze een mini strandje gemaakt met van die rieten parasolletjes, ligbedden en hangmatten. Aan dat strandje vertrok er een steiger waar je van af kon springen, om vervolgens in het meer te belanden.

Maar je kunt je volgens mij nog altijd niet voorstellen hoe zalig het daar wel niet is, daarom...

Sluit je ogen en... ( neen mensen, doe gerust wat ik zeg, het is geen yoga sessie of zo...)

Dus sluit je ogen en stel je voor dat je rustig  dobbert op het kabbelende water, de zon schijnt, in de verte, hoor je de krekels tsjilpen en je hebt een prachtig uitzicht op de bergen. Onder je is het water zo helder dat je de visjes onder je ziet zwemmen...

Jep!

Word al maar jaloers, dat heb ik meegemaakt!!!

Helaas gebeurt dat je zalige momentje wordt verstoord door je zus, die je van je luchtmatras kiepert, om er daarna zelf op te springen. Maar zelfs dat is nog zo erg want het water is er nog warm ook!

De hemel op aarde, dus...

Groetjes uit Albanië.

PS: Voor de social media verslaafden, ja ze hebben er zelfs wifi :-)

-xxx- Lenka ( en Jitske??? wordt hier naast mij gevraagd (( ze heeft me geholpen met typen))